مثل همیشه آخر حرفم را

و حرف آخرم را

با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم:

" باشد برای روز مبادا"

اما در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

با توام با تو خدا را بزنم یا نزنم

همه حرف دلم با تو همین است که دوست

چه کنم؟ حرف دلم را بزنم یا نزنم

عهد کردم دگر از قول و غزل دم نزنم

زیر قول دلم آیا بزنم یا نزنم

گفته بودم که به دریا نزنم دل اما

کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم؟

از ازل تا به ابد پرسش آدم اینست:

دست بر میوه حوا بزنم یا نزنم؟

به گناهی که تماشای گل روی تو بود

خار در چشم تمنا بزنم یا نزنم

من خنده ام را به همه آموختم و قطرات اشک را از گو نه هایم باک کردم من سعادت را با خنده ام به همه نشان دادم اما هیچ کس ندید که من بیشتر از همه می گریم حتی در آن لحظات که صدای خنده ام همه را به خنده وا داشت همه را شاد کرد.

اما هیچ کس ندید که غمگین تر از همه من هستم دنیای بر خون دلم را بیش هیچ کس نگشودم و قطرات اشک را باک کردم در حالیکه آن چنان در دل می گریستم که اگر کسی گوش به گریه ام میداد هرگز گریستن را فراموش نمی کرد .هیچ کس نفهمید در بس این چهره شاد دل بر درد خود را در سینه ام بنهان کرده ام همه در حالیکه شادی را از من می آموختند از کنار دل بر دردم بی صدا و آرام گذشتند....

شاید اشتباهه اماعاشقا دروغ می گن
ادمای مهربون و باوفا دروغ می گن

اونا که می گن که تا همیشه دیوونتونن
بذا بی پرده بگم که به شما دروغ می گن

اونا که میان به این بهونه ها که اومدن
از توی شهر قشنگ قصه ها دروغ می گن

اونا که فدات بشم تکیه کلامشون شده
به تمام اسمونا به خدا دروغ می گن

اونا که با قسم و ایه می خوان بهت بگن
تا قیامت نمی شن ازت جدا دروغ می گن

خدایم آه ای خدایم
آه ای خدایم
صدایت میزنم بشنو صدایم
شکنجه گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد کز غم مرگ صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گل های به خون غلتیده سوگند
به مادر سوگوار جاودانه
که داغ نوجوانان دیده سوگند
خدایا حادثه در انتظار است
به هر سو باد وحشی درگذار است
به فکر قتل عام لاله ها باش
که خواب گل به گل کابوس خار است
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت میزنم با گریه هایم
صدایت میزنم بشنو صدایم
الهی در شب فقرم بسوزان
ولی محتاج نامردان مگردان
عطا کن دست بخشش همتم را
خجل از روی محتاجان مگردان
الهی کیفرم را میپذیرم
که از تو ذات خود را پس بگیرم
کمک کن تا که با ناحق نسازم
برای عشق و آزادی بمیرم
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت میزنم با گریه هایم
صدایت میزنم بشنو صدایم

خدایم آه ای خدایم
آه ای خدایم
صدایت میزنم بشنو صدایم
شکنجه گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد کز غم مرگ صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گل های به خون غلتیده سوگند
به مادر سوگوار جاودانه
که داغ نوجوانان دیده سوگند
خدایا حادثه در انتظار است
به هر سو باد وحشی درگذار است
به فکر قتل عام لاله ها باش
که خواب گل به گل کابوس خار است
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت میزنم با گریه هایم
صدایت میزنم بشنو صدایم
الهی در شب فقرم بسوزان
ولی محتاج نامردان مگردان
عطا کن دست بخشش همتم را
خجل از روی محتاجان مگردان
الهی کیفرم را میپذیرم
که از تو ذات خود را پس بگیرم
کمک کن تا که با ناحق نسازم
برای عشق و آزادی بمیرم
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت میزنم با گریه هایم
صدایت میزنم بشنو صدایم

. وقتی کسی رو دوست داری حاضری جون فداش کنی حاضری دنیا رو بدی، فقط یه بار نگاش کنی به خاطرش داد بزنی، به خاطرش دروغ بگی رو همه چی خط بکشی، حتی رو برگ زندگی وقتی کسی تو قلبته، حاضری دنیا بد باشه فقط اونی که عشقته عاشقی رو بلد باشه قید تموم دنیا رو به خاطر اون می زنی خیلی چیزا رو می شکنی، تا دل اونو نشکنی حاضری قلب تو باشه، پیش چشای او گرو فقط خدا نکرده اون یه وقت بهت نگه برو حاضری هر چی دوس نداشت، به خاطرش رها کنی حسابتو، حسابی از مردم شهر جدا کنی حاضری حرف قانونو، ساده بذاری زیر پات به حرف اون گوش کنی و به حرف قلب باوفات وقتی بشینه به دلت، از همه دنیا می گذری تولد دوبارته، اسمشو وقتی می بری حاضری جونتو بدی، یه خار توی دستاش نره حتی یه ذره گرد و خاک تو معبد چشاش نره حاضری مسخرت کنن تمام آدمای شهر اما نبینی اون باهات کرده واسه یه لحظه قهر حاضری که هر جا بری به خاطرش گریه کنی بگی که محتاجشی و به شونه هاش تکیه کنی حاضری هر چی بشنوی، حتی اگه سرزنشه به خاطر اون کسی که خیلی برات با ارزشه حاضری هر روز سر اون با آدما دعوا کنی غرورتو بشکنی و باز خودتو رسوا کنی حاضری هر کی جز اونو ساده فراموش بکنی پشت سرت هر چی می گن چیزی نگی، گوش بکنی وقتی کسی رو دوست داری، صاحب کلی ثروتی نذار که از دستت بره، این گنج خیلی قیمتی

تمام اهالی این حوالی گهگاه عاشق می شوند!

 اما شمار ِ آنهایی که عاشق می مانند از انگشتان ِ دستم بیشتر نیست!

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن کسی است که

الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند و تو از او رسم محبت بیاموزی.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه گذاشتن سدی در برابر رودیست که از چشمانت جاری است.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه پنهان کردن

 قلبی است که به اسفناک ترین حالت شکسته است.

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن

شانه های محکمی است که بتوانی به آن تکیه کنی و از غم زندگی برایش اشک بریزی

                                                                                                                    عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است که مجبوری آخرش را با

جدایی به سرانجام برسانی.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن یک                                                                       همراه واقعیست که در سخت ترین شرایط همدم تو باشد.

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه به دست                                                                       فراموشی سپردن قشنگ ترین احساس زندگی است.
                                                                         عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه یخ بستن وجود آدمها و بستن چشمهاست